Alles hebben we geprobeerd om de wratjes onder controle te krijgen. Van middeltjes uit de apotheek, bevriezen door de dokter, ’s ochtends erover plassen tot aan alternatieve methoden van bijzondere figuren. In eerste instantie had ik er weinig last van, maar hoe ouder ik werd des te meer ging ik me schamen. En niet alleen ik, maar ook mijn ouders maakten zich er druk om. Dat kan ik me wel voorstellen; wratjes hebben toch iets viezigs over zich heen. En dan kun je er ook nog echt last van hebben. Ik kan me de pijn niet herinneren, maar zere vingers bij het spelen of pijn onder de voetjes bij het rennen zijn geen uitzondering voor kinderen met wratjes.